Kontrast
Czcionka:
Szczegółowa informacja o publikacji oznaczonej indntyfikatorem ISBN
Wszystkie metadane publikacji dostępne są pod stabilnym adresem URL:
https://e-isbn.pl/IsbnWeb/record/export_onix.xml?record_id=10314307
Opisy wszystkich publikacji tego wydawcy dostępne są pod stabilnym adresem URL:
https://e-isbn.pl/IsbnWeb/record/export_publisher_onix.xml?publisherId=31374
Opis fizyczny
Skład produktu
publikacja
Forma
forma podstawowa
książka
Forma produktu
Książka w miękkiej oprawie
Zawartość
zawartość podstawowa
Tekst (do odczytu wzrokowego)
Wymiary/waga
szerokość
168
mm
wysokość
240 mm
głębokość
5
mm
ciężar
350
Opis bibliograficzny
Tytuł
Fitoterapia
Podtytuł
zbiór artykułów naukowych
Rocznik
2024
Tom
1
Twórca
redaktor naczelny
Łuszczyna, Wojciech
ISNI 0000000373669728
Wydanie
typ wydania
Wydanie
numer wydania
1
miejsce wydania
Warszawa
Język
język publikacji
polski
język publikacji
polski
Wydawca
imprint
Medyk Sp. z o.o.
pełna nazwa wydawcy
MEDYK, spółka z o.o.
adres siedziby
Człuchowska 66
01-360 Warszawa
01-360 Warszawa
adres korespondencyjny
Warszawska 31
05-092 Łomianki
05-092 Łomianki
adres www
numer telefonu
Data
data wydania
2024-09-23
data upublicznienia metadanych
2024-09-10
Opis marketingowy
Spis treści
Spis treści
Przedmowa 5
Zioła wspomagające pracę układu pokarmowego - dr n. farm. Anna Nowicka-Zuchowska 7
Zioła wspomagające oczyszczanie organizmu - mgr Arkadiusz Ciołkowski 13
Zioła wspomagające funkcjonowanie układu trawiennego - mgr Arkadiusz Ciołkowski 21
Wybrane surowce zielarskie stosowane w terapii zaparć - mgr Arkadiusz Ciołkowski 29
Soki roślinne jako sposób suplementacji biologicznie czynnych związków pochodzenia naturalnego - dr Paweł Siudem 35
Wspomaganie odporności w sezonie grypowym substancjami pochodzenia naturalnego - dr Paweł Siudem 41
Rośliny o właściwościach immunomodulujących – przegląd najważniejszych przykładów - mgr farm. Mateusz Jabłoński 45
Wspomaganie leczenia cukrzycy preparatami obniżającymi poziom cukru - dr n. farm. Anna Nowicka-Zuchowska 52
Substancje pochodzenia naturalnego w terapii bólu gardła - mgr farm. Mateusz Jabłoński 57
Substancje pochodzenia naturalnego o działaniu uszczelniającym naczynia i poprawiającym krążenie żylne – na przykładzie hemoroidów - mgr farm. Mateusz Jabłoński 63
Rola bylicy rocznej – wzmacnianie odporności w terapii boreliozy - mgr Arkadiusz Ciołkowski 67
Głóg (Crataegus spp.) w terapii chorób układu krążenia - dr n. farm. Agnieszka Zielińska 73
Wspomagające działanie tymianku w problemach z drogami oddechowymi - mgr Arkadiusz Ciołkowski 79
Szafran – naturalny sposób na poprawę zdrowia. Przegląd badań - mgr farm. Beata Rychlewska-Kłaput 84
Dziesięć korzyści ze stosowania preparatów z ashwagandhą - dr n. farm. Agnieszka Zielińska 90
Winorośl właściwa – wysoko ceniony gatunek leczniczy, spożywczy i kosmetyczny - Marta Sharafan, Magdalena Anna Malinowska, Marta Kubicz, Arnaud Lanoue, Manon Ferrier, Christophe Hano, Nathalie Giglioli-Givarc’h, Elżbieta Sikora, Agnieszka Szopa 94
Zastosowanie palmy sabałowej w terapii łagodnego przerostu prostaty - dr n. farm. Agnieszka Zielińska 105
Nasiona chia w nowoczesnej dietoterapii - mgr Sara Motyka, prof. dr hab. n. farm. Halina Ekiert,
dr hab. n. farm. Agnieszka Szopa prof. UJ 110
Bez czarny jako źródło związków o wielokierunkowym działaniu biologicznym - dr Paweł Siudem 116
Kurkumina jako składnik suplementów diety - Barbara Misiło, dr Paweł Siudem 121
Szałwia lekarska (Salvia officinalis): właściwości i zastosowanie - mgr farm. Mateusz Jabłoński 125
Przedmowa 5
Zioła wspomagające pracę układu pokarmowego - dr n. farm. Anna Nowicka-Zuchowska 7
Zioła wspomagające oczyszczanie organizmu - mgr Arkadiusz Ciołkowski 13
Zioła wspomagające funkcjonowanie układu trawiennego - mgr Arkadiusz Ciołkowski 21
Wybrane surowce zielarskie stosowane w terapii zaparć - mgr Arkadiusz Ciołkowski 29
Soki roślinne jako sposób suplementacji biologicznie czynnych związków pochodzenia naturalnego - dr Paweł Siudem 35
Wspomaganie odporności w sezonie grypowym substancjami pochodzenia naturalnego - dr Paweł Siudem 41
Rośliny o właściwościach immunomodulujących – przegląd najważniejszych przykładów - mgr farm. Mateusz Jabłoński 45
Wspomaganie leczenia cukrzycy preparatami obniżającymi poziom cukru - dr n. farm. Anna Nowicka-Zuchowska 52
Substancje pochodzenia naturalnego w terapii bólu gardła - mgr farm. Mateusz Jabłoński 57
Substancje pochodzenia naturalnego o działaniu uszczelniającym naczynia i poprawiającym krążenie żylne – na przykładzie hemoroidów - mgr farm. Mateusz Jabłoński 63
Rola bylicy rocznej – wzmacnianie odporności w terapii boreliozy - mgr Arkadiusz Ciołkowski 67
Głóg (Crataegus spp.) w terapii chorób układu krążenia - dr n. farm. Agnieszka Zielińska 73
Wspomagające działanie tymianku w problemach z drogami oddechowymi - mgr Arkadiusz Ciołkowski 79
Szafran – naturalny sposób na poprawę zdrowia. Przegląd badań - mgr farm. Beata Rychlewska-Kłaput 84
Dziesięć korzyści ze stosowania preparatów z ashwagandhą - dr n. farm. Agnieszka Zielińska 90
Winorośl właściwa – wysoko ceniony gatunek leczniczy, spożywczy i kosmetyczny - Marta Sharafan, Magdalena Anna Malinowska, Marta Kubicz, Arnaud Lanoue, Manon Ferrier, Christophe Hano, Nathalie Giglioli-Givarc’h, Elżbieta Sikora, Agnieszka Szopa 94
Zastosowanie palmy sabałowej w terapii łagodnego przerostu prostaty - dr n. farm. Agnieszka Zielińska 105
Nasiona chia w nowoczesnej dietoterapii - mgr Sara Motyka, prof. dr hab. n. farm. Halina Ekiert,
dr hab. n. farm. Agnieszka Szopa prof. UJ 110
Bez czarny jako źródło związków o wielokierunkowym działaniu biologicznym - dr Paweł Siudem 116
Kurkumina jako składnik suplementów diety - Barbara Misiło, dr Paweł Siudem 121
Szałwia lekarska (Salvia officinalis): właściwości i zastosowanie - mgr farm. Mateusz Jabłoński 125
Tekst promocyjny
Ziołolecznictwo, obecnie znane także pod nazwą fitoterapii, jest dziedziną działalności człowieka równie starą jak nasza cywilizacja. Mówią o tym najbardziej znane i najstarsze źródła pisane (staroegipski papirus Ebersa; najstarsza księga opisująca działanie roślin – chińska księga Pent-Sao sprzed ok. 2700 r. p.n.e.; Sumerowie spisywali
receptury na glinianych tabliczkach, leczyli takimi ziołami jak: babka płesznik, piołun, nagietek, rumianek, lepiężnik i lulek). Jeszcze starszych chronologicznie dowodów dostarcza nam dziedzina wiedzy nazywana przeze mnie „fitoarcheologią”. W często bezimiennych grobowcach można znaleźć zachowane fragmenty (niekiedy odciski) roślin
używanych do dzisiaj jako środki lecznicze. Już w epoce neolitu ludzie wykazywali zainteresowanie ziołolecznictwem – o czym świadczą chociażby artefakty resztek roślin znalezione w wykopaliskach w Biskupinie i innych osiedlach kultury łużyckiej.
Później byli Grecy. Hipokrates uznawany był za największego lekarza starożytności – opisał około 300 leków pochodzenia roślinnego, w których użyto około 455 różnych roślin. Materia Medica Dioscoridesa stanowiła podstawę wiedzy dla lekarzy aż do XVI w.
Szwajcarski lekarz Paracelsus wyodrębnił z ziół składniki czynne oraz stosował doświadczenia wynikające z medycyny ludowej. W tym okresie został również napisany i wydrukowany The English Phyfitian, znany także jako zielnik całkowity zawierający pożyteczną wiedzę medyczną. W polskim ziołolecznictwie wyróżnili się: Maciej Miechowita (Conservatio sanitatis), Marcin z Urzędowa (ponad 1500-stronicowy Herbarz polski), Szymon Syreński (Syreniusz), ks. Jan Krzysztof Kluk.
Ziołolecznictwo rozwijało się aż do końca wieku XIX, kiedy to pojawiły się pierwsze leki syntetyczne. W „wieku pary i elektryczności” wydawało się, że chemia wyprze całkowicie starą tradycję, ale opamiętanie przyszło już w połowie wieku XX, wraz z rozwojem farmakologii leku roślinnego. Okazało się, że spychane do kąta naturalne specyfiki
mogą stanowić źródło współczesnych informacji – przecież ogromna większość roślin leczniczych zawiera dziesiątki, o ile nie setki mozolnie izolowanych składników czynnych, które znalazły zastosowanie we wszystkich dziedzinach współczesnej wiedzy klinicznej, onkologii nie wykluczając.
Lek w Polsce prowadził „od zawsze” dział poświęcony fitoterapii – właściwie w każdym numerze naszego miesięcznika można znaleźć różnorodne artykuły poświęcone ziołolecznictwu. Nie ulegliśmy bowiem swoistej modzie na wyłączną prezentację leków syntetycznych, z których wiele okazało się ślepą uliczką farmakologii i farmakoterapii.
Stąd też narodził się pomysł wydania swojego rodzaju antologii poświęconej lekowi roślinnemu i ziołolecznictwu, której celem jest prezentacja i przypomnienie współczesnych osiągnięć tradycji zapoczątkowanej w odległej przeszłości. Książka nie jest słownikiem, almanachem ani przewodnikiem terapeutycznym – naszym zadaniem było
przedstawienie wyboru tekstów publikowanych w Leku w Polsce przez różnych autorów, opisujących leczenie ziołami, a także krótkich monografii wybranych surowców
roślinnych. Zachęcamy do jej czytania nie „jednym tchem”, ale do powolnego jej smakowania – przecież ziołolecznictwo jest domeną cierpliwych terapeutów i rozumnych
pacjentów, nieoczekujących poprawy swego stanu zdrowia po zażyciu kilku tabletek, najlepiej w ciągu niewielu godzin…
Nie możemy zapominać o samoleczeniu, które – zwłaszcza w przypadku leku roślinnego– jest często rekome
receptury na glinianych tabliczkach, leczyli takimi ziołami jak: babka płesznik, piołun, nagietek, rumianek, lepiężnik i lulek). Jeszcze starszych chronologicznie dowodów dostarcza nam dziedzina wiedzy nazywana przeze mnie „fitoarcheologią”. W często bezimiennych grobowcach można znaleźć zachowane fragmenty (niekiedy odciski) roślin
używanych do dzisiaj jako środki lecznicze. Już w epoce neolitu ludzie wykazywali zainteresowanie ziołolecznictwem – o czym świadczą chociażby artefakty resztek roślin znalezione w wykopaliskach w Biskupinie i innych osiedlach kultury łużyckiej.
Później byli Grecy. Hipokrates uznawany był za największego lekarza starożytności – opisał około 300 leków pochodzenia roślinnego, w których użyto około 455 różnych roślin. Materia Medica Dioscoridesa stanowiła podstawę wiedzy dla lekarzy aż do XVI w.
Szwajcarski lekarz Paracelsus wyodrębnił z ziół składniki czynne oraz stosował doświadczenia wynikające z medycyny ludowej. W tym okresie został również napisany i wydrukowany The English Phyfitian, znany także jako zielnik całkowity zawierający pożyteczną wiedzę medyczną. W polskim ziołolecznictwie wyróżnili się: Maciej Miechowita (Conservatio sanitatis), Marcin z Urzędowa (ponad 1500-stronicowy Herbarz polski), Szymon Syreński (Syreniusz), ks. Jan Krzysztof Kluk.
Ziołolecznictwo rozwijało się aż do końca wieku XIX, kiedy to pojawiły się pierwsze leki syntetyczne. W „wieku pary i elektryczności” wydawało się, że chemia wyprze całkowicie starą tradycję, ale opamiętanie przyszło już w połowie wieku XX, wraz z rozwojem farmakologii leku roślinnego. Okazało się, że spychane do kąta naturalne specyfiki
mogą stanowić źródło współczesnych informacji – przecież ogromna większość roślin leczniczych zawiera dziesiątki, o ile nie setki mozolnie izolowanych składników czynnych, które znalazły zastosowanie we wszystkich dziedzinach współczesnej wiedzy klinicznej, onkologii nie wykluczając.
Lek w Polsce prowadził „od zawsze” dział poświęcony fitoterapii – właściwie w każdym numerze naszego miesięcznika można znaleźć różnorodne artykuły poświęcone ziołolecznictwu. Nie ulegliśmy bowiem swoistej modzie na wyłączną prezentację leków syntetycznych, z których wiele okazało się ślepą uliczką farmakologii i farmakoterapii.
Stąd też narodził się pomysł wydania swojego rodzaju antologii poświęconej lekowi roślinnemu i ziołolecznictwu, której celem jest prezentacja i przypomnienie współczesnych osiągnięć tradycji zapoczątkowanej w odległej przeszłości. Książka nie jest słownikiem, almanachem ani przewodnikiem terapeutycznym – naszym zadaniem było
przedstawienie wyboru tekstów publikowanych w Leku w Polsce przez różnych autorów, opisujących leczenie ziołami, a także krótkich monografii wybranych surowców
roślinnych. Zachęcamy do jej czytania nie „jednym tchem”, ale do powolnego jej smakowania – przecież ziołolecznictwo jest domeną cierpliwych terapeutów i rozumnych
pacjentów, nieoczekujących poprawy swego stanu zdrowia po zażyciu kilku tabletek, najlepiej w ciągu niewielu godzin…
Nie możemy zapominać o samoleczeniu, które – zwłaszcza w przypadku leku roślinnego– jest często rekome
Kategoria Thema
M
Medycyna i opieka zdrowotna
Kategoria Thema
M
Medycyna i opieka zdrowotna